Od co najmniej roku nosiłam się z zamiarem rozpoczęcia cyklu o poezji. Z jednej strony bałam się, bo to jednak bardzo trudny i przez to niedoceniony obszar literatury, a z drugiej jest tyle cudownych wierszy, że chciałabym je zebrać i dać Ci w prezencie.
Kobietą stulecia została Maria Skłodowska – Curie. Wiedziałeś? Co w ogóle wiesz o tej kobiecie? Rad i Polon, prawda? Dobre i to, ale uwierz mi, że zasługuje ona na Twoją pamieć i dużo, dużo więcej.
Nina. Ambitna, młoda dziennikarka, która zostawia Wrocław, by w Warszawie zacząć „karierę”. Lidia. Doświadczona przez los, wpływowa, samotna, tęskniąca za dawną miłością. I ta trzecia. Chociaż nieobecna. Wspólny mianownik. Lola.
Początkowym stadium rozwoju pisma było pismo piktograficzne, czyli obrazkowe. Nic więc dziwnego, że tak lubimy obrazki na pokrętłach naszych aparatów. Bo wiadomo, że „pani w kapeluszu” to portret a „góry” to krajobraz. Teraz chwila prawdy – pismo obrazkowe to prehistoria. Czas na alfabet!
Kiedy zaczęłam czytać te książkę i autentycznie nie mogłam przestać, zastanawiałam się tylko nad jednym. Dlaczego właściwie tak późno po nią sięgnęłam.