Wśród mojego, niemałego już księgozbioru, można znaleźć kilka wyjątkowych książek kucharskich. Są wyjątkowe między innymi dlatego, że nie są po prostu zbiorami przepisów, ale małymi wydawniczymi i literackimi działami sztuki. Wczoraj dorzuciłam tam nowy, rozkoszny tytuł.
Jestem purystką. Tak. Jestem i musiałam się w końcu przyznać do tego przed sama sobą. Ale jest pewna rzecz, której zazdroszczę językowi angielskiemu. Mianowicie tego, że określając dom mogą użyć zarówno słowa house jak i home. I oba te pojęcia są niezwykle pojęte.
Zaryzykuję tezę, że każdy z nas miał w swoim życiu taki moment, kiedy natknął się na przedmioty po swoich najbliższych. Czy to porządkując dom po dziadkach, których już zabrakło, czy odnajdując na strychu stare pudła. Te rzeczy potrafią wiele mówić. Tak wiele ile my jesteśmy w stanie z nich wyczytać.
W plebiscycie na słowo roku 2020, wśród wszystkich niecenzuralnych słów jest tylko jedno, które człowiek o podstawowej znajomości zasad savoir -vivre’u może wypowiedzieć wprost. Pandemia. Takie ładne w brzmieniu słowo. Słowo które, odrywając je od znaczenia, sprawiało, że jeszcze do niedawna słysząc je widziałam małe misie panda. Rok 2020 na …
